YETİM AŞKI

Kalbim acý içinde, sevmek kalbi delik gezinmekmiþ.
Gecesi kýtlýk yaþayanýn gündüzü çoraklaþýr.
Býçak girer gülüþüme, alacakaranlýk hüznüm.
Ayrý kaldým senden, sessiz bir çýð indi kalbime.
Üþüyorum sensizlikten yana sevgili.
Ses düþmesi yaþadý Âþýk,
Geriye kalan sadece acý bir aþk…
…
Ben bir yetimim, yüzümün karasý ekmek kokulu,
Böl ve parçala lisanýmý, bir Elif gibi doðruluða koþuyorum.
Yokluk mezarýnda ahýný aldým sevginin,
Ömrüm af dilemekle geçer, alným aðýr bir buðu.
Anne diyemedim, baba ismi kesif ocaklar yaktý kalbimde,
Tütüyor kimsesizlik yemeðim.
Ben aç kaldým yine…
yetim aþký böyle olurmuþ, her yerim sefil, her yer renksiz.
....
Nurundan gözleri yaþlý annelerin, bir düþmandan iki dost olmaz.
Ne diye sevgi þemsiyelerini açýp, ýslanýyorsun aþkla.
Ne diye gümüþ çanaklardan su içiyorsun,
Sen fakirsin, sen açsýn ondan yana.
Sefillik dileniyorsun, tarifi imkânsýz ýstýrabýnýn.
Ama bir siyahla bir beyaz âþýk olmaz asla.
Platon þüphe de, Paris çýplak ayak koþturuyor Napoliye.
Sen siyahý seviyor olmalýsýn, Avicenna kararsýz.
Kalemini býrak ey yazar, miladýný doldurmuþ kalpler.
Kalplerin uyumsuzluðuna hayret mi ediyorsun!!!!
yetim aþký benimkisi, uyumsuz olan kalbin mantýðý.
....
Bazen çocuklarda dertlenir, çeker içine afyon kalabalýðýný.
Bazen kederde daðýlýr bir tespih yalnýzlýðýnda odaya.
Ve bir bakmýþsýn en büyük kötülüðü devler yapmýþtýr sana,
istiridye aðrýsý benimkisi, suyunu özledi balýklar.
Ufalmýþýz inat ettiðimiz için ayrýlýða, devler kaçtýkça bizden.
Çocuklarda içlenir ara sýra, bir kadýn aðladýðýnda ansýzýn.
Olur olmaz þeylere üzülürsün bazen,
bir çocuk ne diye gülümser sana, en ýssýz anýnda bir gecenin.
Karanlýk ne diye aydýnlýða koþma yarýþýnda,
Bir çocuk da üþür, sevilmediði zaman, Temmuz akþamlarýnda.
O halde kadýn tutu ellerini bu hüzünlü çocuklarýn...
yetim aþký benimkisi, tut anne tut kalbimi.

KEFaret

Sosyal Medyada Paylaşın: