ben biz olduğumuz zaman

yorgunum ortasýnda ömrün.
saðým solum sobe.
bakracýmda yýllar ve yollar,
hep dökülür su üstüne.
daralýyor,baðýrýyorum.
biri aðzýmý kapatýr,
diðeri gözlerimi.
yakýný da göremiyorum.
tuttum diyorum ellerimle,
bir anda bir el yakalýyor,
ateþ sýcaðý,
uzaktan çok uzaktan.
güvercinler takla atýyor baþýmda.
hoþgeldin kahverengilim.
hoþgeldin diyorum.
niye geç geldin?

hangi baharýn nevruzundakaldýn?
yaylasýna küsen çiçek.
güneþe sen yeminlimisin?
bir mektup yazýyorum seneler adýna.
alýcýsý ben,yazýcýsý da.
keþkelerimi taþýyacak,
kervanlar arýyorum tarihten.
tarihe not düþüyorum,
vakanüvistler yazsýn,
büyük buluþma diye.
buyur!
yüreðinin ince yerine,
al,iki göz sana hediye...


hediyelerini büyütüyorum beþikte,
gündönümü sýcaðýnda.
rutubet kokar kirpiklerinin ucu.
gözlerini güneþe seriyorum,
kurusun iki vakit arasýnda.
sonra kalbin titriyor kuþkanadýnda,
depremler bizim gönlümüzde.
tusunamiler bizim gözlerimizde.
ahlar,dalgalarla gelir,arsýzca,
hayatýn en kýrýlgan olduðu vakitte.
hani demi yor muydun ey yar’
"ben,biz olduðumuz zaman benim"
iþte ben,seni bu yüzden severim...

hüseyin üstüntaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: