Ürkekliðinden uçmuyor bu þehrin kuþlarý
Yuva yaptýðý tentelerden,
Bazen yeni yolculuklara çýkmak gerek,
Kimi zaman geç kalýnmýþlýðýyla,
Kimi zaman erkenden...
Vazgeçebilmek gerek,
Kahrýný çektiðin dünya dertlerinden
Ve sonra yük olmak gerek dünyanýn omzuna,
Onca omuzu üzerinden silkelerken...
Üþüdüðünden titremiyor bu þehrin yapraklarý
Hazan zamaný...
Ara sýra sabit hayatlardan uzaklaþýp,
Hayatýn içine melodi katmak,
Durduðun yerden bile olsa dansetmek gerek...
Olumsuzluðun en tepesindeyken,
Bir kahve falýnýn
Boþa çýkmayacaðýna inandýðýn vaadleri,
Þekillenen ümitleri ile,
Yeniden ve yeniden
Her defasýnda sýký sýký hayata tutunmak,
Hayatýn telvesini dibinde býrakýp,
Köpüðüyle vakit geçirmek gerek...
Dip not :Hayat týpký kavrulmuþ kahve çekirdekleri gibidir,
Aðýr ateþte piþirmeden tadýný alamazsýnýz...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.