’Usta’lara saygýyla...
Mutluluk;
Bir göz düðümlenmesiydi
Sevdiðinle aranda
Yoksa ekmeðin arasýna o gün ne girmiþ
Çokta umurunda deðildi Nazým’ýn,
Orhan Veli’nin, Cemal Süreya’nýn…
Her þairin ortak zevkiydi deniz
Kimi üzerinde gezinen martýlara tutkun,
Kimi üzerine salladýðý oltasýna.
Deniz onlara ilham veriyordu,
Onlar denize kelimeler döküyorlardý
Her akþam gün batýmýnda…
Mutluluk;
Eline dokunamasanda,
Gözü ile sevdiceðinin yüreðine kale kazmaktý
Kalem, aþkýn yaþ denizinden çalardý mürekkebini
Eðer aþýk ise,
Þaire pek iþ kalmazdý...
Kalem bilirdi iþini
Bir kez kâðýda deðdirmeye gör,
Dört nala sol baþtan sað baþa koþar,
Durmazdý…
Her þairin ortak zevkiydi hüzün,
Kimi rakýsýna meze yapardý,
Kimi kandil ýþýðýnda sofrasýna yaren…
Hüzün onlara gerçeði anýmsatýyordu,
Onlar her akþam bir baþka hayalle,
Gerçekleri aldatýyordu…
Mutluluk;
Deniz açýklarýnda görünen
Gökyüzü yýldýzlarýný,
Sevdalýsýnýn mis kokan saçlarýna
Taçlar yapmaktý.
Yoksa pýrlantalarýn ýþýltýsý az gelirdi onlara,
Onlar ki,
Kelimeleri yüzük yaptýlar
Sevdiklerinin parmaklarýna…
Ve bir gün,
Herkes gibi onlarý da ölüm aldý…
Sözleri uçup gitti,
Bir sevdiklerinin parmaklarýnda kelimeleri,
Bir de sayfalarca þiirleri kaldý…
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.