SAHÝPSÝZ MIRILTILAR!!!
Bir sýzýntý oldu silüetimde, sülietim karmakarýþýk.
Tatsýzlaþtý mýrýltýlar ve miski amber tufanýný yaþýyor günahým.
Yaðdý kâbuslar inci gibi denize.
Denizlerde med cezir olmuþ, çýplak kalmýþ hurufat.
Kaybettim ansýzýn suretimi, Pisa kulesinde eðriydi bütün gerçekler,
Ben bir Ýtalyan’a âþýk oldum diye, her yer Roma’ydý.
Elimde gramofon, eþlik ettim iç sesime, iç bendeki hevesi Milano…
Cam kýrýklarýný ýsýrdým, lisaným kanlý, piþmemiþ akýl ocaklarým.
Deðerini yitirir mi altýn çamura on kerede girse?
Yitirmedin deðerini Aþk, benim ekinoks kalabalýðýmda.
Bir an orkinoslarda suda boðulur, nefessiz kalýrým yeniayda.
Ve takvim yapraklarý aðacýna koþar,
Çiçekler bin yýllýk yalnýzlýða inat kusar bütün nefreti topraða.
Ýncinmiþ bir yürek aðrýsý gezinir terminallerde,
Yoksul bir kadýn þarkýlar söyler, lodosa yakalanýr sanrýlarým.
Bütün kerametini yitirir aynalar,
Ben sahipsizce ismini mýrýldandým diye…
KEFaret
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.