Dün, düþümde gördüm seni, Her yer alevler içinde, Yada ben öyle yanýyorum… Ölmek…! Böyle bir þey olsa gerek… Sen, bana sýrtýný dönmüþ gidiyordun. Bense kaskatý vurgun yemiþ gibi, Orda, öylece duruyordum. Dayanýlmaz bir acý saplandý, tam þurama… Kabzasý tenimde bir hançer gibi, Seni seviyorum, seni seviyorum, Sözleri düðümlenirken boðazýma, Nerdeyse kan kusacaðým, Dönüp bakmadýn bile, Gözyaþlarým, sessizce akarken avuçlarýma… Ölmek…! Böyle bir þey olsa gerek…. Gözlerimden yanaðýma süzülen bir ýrmak, Ve o ýrmakta, boðulan koskoca bir hayata dair, Yaþama ümidi veren hayaller… Ve sen tertemiz hayallerimin, Umutlarýmýn katili... Damarlarýmdaki kaný kurutan, Yaþama sevincimi katleden, Duygusuz/duyarsýz sandýðým, Ýki gözümün nur’u sevgili… … ve ne mutlu ki… Her sabah uyandýðýmda, Seni yanýmda, ellerini avuçlarýmda, O güzel baþýný göðsümde yatar bulmak… Ve tatlý bir günaydýnla, Kabuslara son verdiðini görmek… Yaþamak, bu olsa gerek… Gülen gözlerinde yeni bir sabaha, Seninle merhaba derken, Yine varlýðýna, oh be diyebilmek..
_____________yorgunkalem...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.