Her gün ve her gece Suskularýný yaþar kendi içinde Bir dað yalnýzlýðýnda kaybolur Sancýlý ve sessizce.
Ýçinden her dem bir þeyler akýp gider Bir papatya naifliðinde buruk ve ürkekçe. Umutlar kýrýlýr, umutlar canlanýr Sanki çözülmeyen bilmece.
Karanlýðýn koynunda gece erken baþlamýþ Rengarenk mavileri seyre dalmýþýz Verdiði sözde yine durmamýþ Hani uzatsak elimizi tutmayacakmýþ Ne kadar özlesek de dokunmayacakmýþ.
Desek diyoruz da, hani desek Çöllere pýnar kurup, iþte su desek Deryaya ateþ yakýp, iþte aþk desek Sapý kýrýk yapraklarý, baþýna taç etsek
Yedi kat yere girsek de Bir gül açtýrsak zamanlarýn ötesinden Yüreðimizin yýkýk kentinden þarkýlar desek Ayazý katsak güneþe de, ay ýþýðýný da eteðinden öpsek
Kanar mýydý bir kez acep ? Okþar mýydý bir çocuðun baþýný ? Koklar mýydý mis kokulu saçýný? Duyar mýydý seslensek, yürek iniltisini ? Bak üþümüþ elleri desek, yanar mýydý can evi ?
Ah hayat ! sen dersin bilmem de? Yaþamak zor, gülmek hayalimiz nedense. Bilrim pusu kurup tuzaklarýnla sen yine Ne zaman aklýna eserse Daðlarsýn yüreðimizi Biz mutlu görünürken herkese.
Yüksel Beyocaktan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Beyocaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.