GİRDAP

Mazideki anýlar gözlerimde canlanýr,
Gökte þimþeði çakar o keskin bakýþlarýn.
Ruhumdaki zemheri bedenime salýnýr,
Özlemiyle üþürüm, gurbetteki kýþlarýn.

Ne zaman süzülürse elekten düþünceler,
Yüreðimi yakacak kor bir ocak ararým.
Ýçine çeker beni sonsuz kara dehlizler,
Duygularýn içinde bir girdaba dalarým.

Çektiðim bu kuyu acýdýr, içilmez sular,
Yalnýz süvari gibi, aç ve susuz dolanýr.
Sanki ölüm vaktidir, kesilir tüm soluklar,
Yüreðimdeki acýyla gözler gama bulanýr.

Terli avuçlarýmda, sakladým saçlarýný,
Sislerin arasýnda sensiz düþtü gördüðüm.
Ördüðüm beliklerin çözdürdüm baðlarýný,
Bu sarmaþýk gönülde, gül dikenle kördüðüm.

Cesaret yok çýkmaya, insanlar girdabýndan,
Ne bir el var uzanan beni senden kurtaran.
Baðrýmý hep daðlayan hummalý azabýndan,
Uzaðýndayým yalnýz, o aþkýn diyarýndan....

Figen ANAR

Sosyal Medyada Paylaşın: