YAŞAYAN DÜNYADA ÖLEN İNSAN !

Yalnýz yaþamak deðil,
Beni bu sensizlik öldürecek...

Kalbinizdeki heyecanla býrakýn sevda yolunda,
Özlem rüzgarlarýna saçlarýnýzý taratmayý...

Sevdiðimizle doyasýya birlikte olamadýk biz...
Ellerimiz birbirine kavuþmadan gezindik hep,
Gözlerimizle seviþtik, zamanla yarýþýr gibi çalýþtýk.
Hep yetiþecek bir þeyler, bir yerler de vardý.
Bakýlacak insanlar, yapýlacak iþler...

Yarýnýn hazýrlýðý, biten günde dünün tersine bulaþtý;
Baþkalarýnýn hayatý, bizimkine karýþtý ve kendimizi aþtý...

Kör karanlýðýn sessizliði çalar saat sesi yerine;
Kuþluk vakti yayýlýr, kýzarmýþ ekmek ve ten kokusu
Veya aþkýn taze busesiyle uyanma hayallerini,
Ocak baþýnda çaydanlýkta demledik, buharýyla kaybettik,
Baþka gecelerin uykularýndaki rüyalara erteledik...

Yaþarken birgün ölmeye kurduk saatin alarmýný,
Bedenimizle ruhla, ebedi alemlere göç ettik...

Lakin öyle yanlýþ kurgulanmýþ ki dünya,
Hayata uyanma fýrsatýný verdiðinde size
Artýk gece uyku girmez oluyor gözlerinize...

Doyasýya konuþmak, anlatmak ve anlamak için;
Zaman bulduðunuzda, kimsecikler kalmýyor yanýnýzda...

Özenle geleceðe sakladýðýnýz bir kelime hazinesi gibi ömrünüz;
Vakit gelince, insan sandýðýndan çýkardýðýnýzda,
Bir de bakýyorsunuz ki,
Tedavülden kalkmýþ beden, cansýz yatýyor topraðýn altýnda...


Sosyal Medyada Paylaşın: