Otuz yaþýmda henüz ne olacaðýma karar vermemiþtim fakat sekiz yaþýnda çocuklar ileride ne olacaklarýna çoktan karar vermiþti. Veletlerin zamaný boldu benimse yoktu.
Bir gün sokakta yürürken silah sesleri duydum herkes silah sesinden uzaða kaçmaya baþladý. Kalabalýk üzerime geliyordu. Derken mavi üniformalý cesur adamlar belirip ardarda gelen silah seslerine doðru koþmaya baþlayýnca: “Tanrým!” Dedim içimden “Para için yapýlacak iþ deðil.” O gün polis olmama gibi çok doðru bir kararý verdiðimi anladým.
Kalan seçeneklerimi düþünerek hýzla uzaklaþtým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
iveysi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.