Bak dinle ! Topraðýn sesini dinle. Umut yanýyor derinliðinde Unutulmuþ bir törenin dinginliðinde Açýyor ellerini bahar serinliðine Elleri beyaz,elleri yumuþak Ellerinde kar kokusu,kar ise gözden ýrak.
Sonrasýz ve süregelen öncesizden Bir hasret duasý yaslandýðým þimdilerinden Öðütülmemiþ, öðretilmemiþ Bastýrýlmýþ ruhlarýn biçimlerinden.
Bak dinle ! Gün karanlýðý yakýyor, ayaz donuyor Gecenin yýrtýk aðlarýnda Kutsal bir þölen dað çiçeklerinin rengi Güz hüznünde düþen bir yaprak Bakýyor semaya aðlayarak Gözleri buðulu, gözleri ýslak Gözlerinde kar kokusu, kar ise gözden ýrak.
Dingin dalgalarýn sesinde tutuklu þýmarýk çocuk Öyle lal, öyle kör, öyle özgür. Sonsuzluðun sýnýrsýz özleminde Kendine dilendiði tutku kanýyor Acýlar dudaðýnda uyuyor Dudaðý mühür, dudaðý çatlak Dudaðýnda kar kokusu, kar ise gözden ýrak.
Bak dinle ! Dinle sessizliðinde sesini Þafaðýn gönül çelen kýzýllýðýnda gün ýþýðý.
Ölüm ! Gidenlerden kalanlara Nefesin buðusu bir serçe naifliði, Üþür durur pencerede her sabah, Ölüm soluklu zaman. Bir seher vakti yalnýzlýðýnda Bin ah kokulu hayatýn kýrýlgan yaný Yokluðun kar çiçeði ülkesinde ölüm Ölüm soðuk, ölüm yasak Ölümde kar kokusu, kar ise gözden ýrak. Kar , üþüyor.
Yüksel Beyocaktan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Beyocaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.