Yaþamýn azgýn ilerleyiþinde büyüyor gün Aðýzda kekremsi bir tat. Kaç baharlar eskidi kimbilir Kimbilir kaç gecenin karanlýðýnda unutuldu yalnýzlýklar. Kaç þafakta kayboldu aldanýþlar.
Ve geceler, Geceler ölüyor sesizce. Kim üzülmüþ ,kim inlemiþ bilmiyor. Sanki sonu olmayan bir yolun yolcusu zaman Saatin alaycý yelkovanýnda büyüyor hain beklemeler Sevinçte Ömürde Hüzünde.
Ne bahar sabahlarýnýn özlem muþtularýnda Ne hüzzam akþamlarýmda.
Talan edilmiþ hayatlarýn karanlýk vuslat çöllerinde Sönüyor belki dün.
Pembeye dönük bir aydýnlýk yaðýyor usul usul Bir örtü oluyor düþündüðüm her þey. Batýya kayan ýþýðýnda ölüyor gün.
Kelimeler hiç olmadýklarý kadar suskun Cümleler yalnýz þimdi. Uzak ufuklardan yüreðime akan Son deminde saklý bir huzmenin yalvarýþýnda gün Dizginlerinden boþanmýþ bir at gibi soluk soluða.
Rüzgar kokulu þiirlerde doðuyor Titrek sancýlarýmda can buluyor gün. Bir deniz feneri aðlýyor þimdilerde benimle. Gün ve ben Ben ve gün Ellerimde dün.
Yüksel Beyocaktan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Beyocaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.