ÇALINAN RENKLER
Gidiyorsun...
Son bir kez bak istersen...
Bardaðýmda içtiðim suyun son yudumu titrek daha,
Bu sabah açtýðým perdeden dolan ýþýk deðil mi gördüðün?
Vazomdan devrilen kýrmýzý gül o ayaðýna takýlan.
Senin çaldýðýn kapýya yetiþmek için koþarken,
Bir baþka kapýnýn kilidine dolanan tek tel saçým vazgeçtiðin.
Aynanýn yüzünden henüz sýyrýlmamýþ,
Kederli göz kapaklarýmdýr kaçtýðýn,
Hala ordalar, henüz islak hatta.
Nasýl görmezsin?
...
Senin meþguliyetlerin oldu hep,
Benimse saçmalýklarým,
Yersiz kaygýlarým,
Takýntýlarým..
Bir zamanlarýn kara elmasý gözlerim,
Þimdilerde yanýp yitmiþ bir kül yýðýný,
Ben senli dünlerden uyanýp,
Sensiz yarýnlara isyan çýðlýklarý atýyorum.
Saðýr mý oldu kulaklarýn?
Nasýl duymazsýn?
Senin acýlarýmdan beslenen,
Omuzlarýndan aþmýþ heveslerin oldu hep,
Benimse yüzüme bir bir kapanan kapýlarým,
Boþa çýrpýnýþlarým,
Aldanýþlarým...
Binbir renk çiçek açýp miskler saçan gönül bahçelerim,
Þimdilerde talan olmuþ, viran þehirlerdir.
Ben gökkuþaklarýný koynumda saklarken,
Renklerimi çalýyorsun, karanlýktayým.
Gün gün solmaktayým.
Nasýl yaparsýn?
Sen!
Uðruna ölümler giydiðim!
Ruhum yüz çevirmelerinin yorgunu,
Yanýbaþýmda hasret türkülerini sardým kaðýtlara,
Bir bir acýný çekiyorum ciðerime.
Dumanýn baþýmda dönüyor.
Nasýl üflemezsin?
Silkelensene..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.