Ne unutabildim hazaný, ne yaza varabildim. Ay sarýnca geceyi Ben ! Ben yalnýz kendime esirdim Yalnýz kendime yenildim. Hiç kimseler duymadan,kimseler bilmeden Ben yalnýz bende bittim. Ne yana döndüysem yaðmur oldum, kar oldum Ne zaman bir þiire uyansam, çýkmaz bir yoldum Fecir vakitlerinde ateþten kordum Çarklarý döndürse de gecenin yoksun sevinci Serseri bir uyuþukluk sardý tüm bedenimi Ayýn þavký saplandý gecenin karasýna, incitmeden Gönlüm hüzün gemilerinin liman þehri Tam gözünde yaþýyorum hayat denen cehennemi.
Hani diyorum da ! Bir annenin þefkatiyle sarýlsa Bir kuþun sýcaklýðýyla örtse üstümü düþ masalý Karanlýkta çoban yýldýzým olsa umudun aydýnlýðý. Ah ! Ah bir gelse yaz baharým Yýldýzlar yaðsa rüya gibi bitmesini istemediðim Çýkagelse uzaklardan da üþümese yüreðim Cemreler düþerken topraða Gül yangýnlarýnda ýsýnsa tenim. Göðüne kavuþmuþ bulut olsam,çiçek çiçek sevinç Ay sarýnca geceyi. Ben ! Yapraðýna hazan düþmüþ kýr papatyasý Bir demet menekþenin feryadý, yasý Gül ile bülbülün hasret niyazý. Bilirim ki ! Þimdi gecenin geç bir vakti Buz gibidir þimdi rüzgarlarýn seheri. Ama ! Yaðsa da yaðmur,patlasa da fýrtýna. Hüzün inlese de gecede Ateþler de yansa da bedenim Yinede dalga dalga Mavi bir nefestir içim. Ay sarýnca geceyi Bir baþka bakar sonbahara kar yangýný gözlerim Beyazýn ýþýðýnda demlenir avuntusuz sevgim Hüzün yerleþince gözlerine þiirin Asi bir kalemin gece yarýsý cümlelerinde Sýnýrsýz duygularý kutsar Kucak dolusu çocuk yüreðim.
Yüksel Beyocaktan.
Kalbimi kýrdýkça hesapsýzca, sustum öylece..Gözlerime doldu gece.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Beyocaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.