Kova kova su verin
Deðirmenim durmasýn
Dönsün çarkým azýcýk
Katran dökün diþlere
Yaðlansýn výcýk výcýk
Kuru yeller çýkmadan
Ve þimþekler çakmadan kurumuþ kafalara
Ardýndan kemiklerim etinden ayrýlmadan
Þiþirerek üfleyin ciðerleri nefesle
Kovalayýn akþamý karanlýklar çökmeden
***
Ah...
Çoktan ölmüþ bu âlem
Toplanýp erdemiyle
Ve tevazu yok olmuþ
Ýnce çizerken kalem
Garip kalmýþ ve solmuþ
Kýrlarda mahzun lâlem
En iyi kuþ kargadýr
Baþka kuþu tanýmam
Sabahlarý bal ve yað akþamlarý yediðim
Mis gibi kaburgadýr
Ben kristal bir kadeh
Zamanda vitrindeyim
Çok þükür ki bu arzda
En fazla derindeyim
***
Kan kokan çaputlarýn
Üstünde uçup duran
Sinek mi olsam acep pek kararsýz kaldým ya
Beyninde nemrutlarýn
Büyük kinle beslenen
Bu arada
Aklýna birden düþsem
Evlat hasreti ile hislenen
Her yerde ve seherde beni bana sorduran
Uzaklardan babama mektup yazýp yollasam
Ve ardýndan
Kafka’da
Böceðe mi dönüþsem