Elinde kara kalem, kýrdýn, sonra baðýrdýn
...
Seni; sayýlarýnla baþ baþa koyuyorum
Defterinde tek ve çift seçer gibi, oldu mu?
Niteliksiz yaþa hep, sanma ki uyuyorum
Dolaþ ordan oraya göçer gibi, oldu mu?
“Yandým” dedin ardýndan melunlarý çaðýrdýn
...
Seni; tüm gizemlerin kararttýðý o yerde
Sen gibi dostlarýnla eðlenirken seherde
Terk ettim duymasan da, çeksen de siyah perde
Gözlerine, körlüðün geçer gibi, oldu mu?
Kimseler bilmez bana çözülmeyen bir sýrdýn
...
Seni tanýyamadým, yanýldým, yaslý bilip
Paslý çaký gibiydin gönlümü nasýl dilip
Attýn elin önüne, ardýndan buz kesilip
Kanýmý kadeh kadeh içer gibi, oldu mu?
Bana adým atmakta hem ketum hem aðýrdýn
...
Seni; sözde çok olan, var olmayan vefanla
Yalan coðrafyasýnda sürdüðün o sefanla
Anacaðým, unutma; iyi bak bana, anla
Doðra beni makasla biçer gibi, oldu mu?
Hiç duymadýn sesimi, çünkü kalpten saðýrdýn
...
Seni; saðýr kuyudan çekip çýkarmak için
Çok uðraþtým, olmadý, anlayamadým niçin
Koþtun hep kollarýna atýlmaya bir hiçin
Ýyilerden uzaða kaçar gibi, oldu mu?