Yorgun
Hayat kopardý saçlarýmdan siyah telleri,
Yüzümde yýllarýn imzasý çizgiler yorgun.
Baharda açar sevdanýn hercaî gülleri,
Yalnýz bülbüller deðil, sazlar-ezgiler yorgun.
Med-ceziri geçti gözlerinin, sular durgun;
Ten solgun, bakýþlar ölgün, aynalara dargýn,
Peþinde sürgün yüreðim, hâlâ sana vurgun.
Gülüþler yorgun, düþler yorgun, sezgiler yorgun.
Lâle boynunu bükmüþ, gölde aðlar nilüfer;
Mutsuzluk her cephede kazandý kanlý zafer.
Ne dizlerde derman kaldý, ne gözlerimde fer,
Loþ ýþýk yorgun, âþýk yorgun, yazgýlar yorgun.
Issýz daðlarda ürkek ceylanlar bitkin düþtü,
Yâr uzak, hasretlik tuzak, aðyar yakýn düþtü;
Ay battý, yýldýz kaydý, bahtýma sükûn düþtü.
Ve kelâm yorgun, kalem yorgun, yazýlar yorgun…
26.02.2013
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.