ben çocukluğumu temmuz’un başında denize fırlattım

sokaklar akýp gitti gidiþinle
nisan gitti mayýs gitti sonra

gidiþinle yitirdim bütün elimdekileri
bir tozlu kapkara kitap kaldý

kitabý elime alýrsam tozu bulaþacak edebiyatýn
korkmuyorum dokunuyorum
açýyorum kelimeler de gidiyor

ben çocukluðumu temmuz’un baþýnda
denize fýrlattým sarhoþtum

gidiþinle yalnýz kaldý bahçede zambak
tablodaki çocuk yalnýz kaldý
yalnýz kaldý sol tarafý yataðýn

ben en son aðladýðýmda yine biri gidiyordu
ama sen ölmedin
bu derin sessizlik niye
çok mu kötü görünüyorum bu acýyan bakýþlar niye

ben gözyaþlarýmý temmuz’un ortasýnda
kuruttum toydum

baktým temmuz hazýrlanmýþ gidiyor
vedalarýn elli çeþidiyle kucakladým onu
uðurladým

yani sen gittin geriye
fransýz balkona yaslanmýþ
gidiþlere alýþmýþ
elinde sigarasýyla
bir ben kaldým

ben sigaraya temmuz’un sonunda
baþladým bana benziyordu
Sosyal Medyada Paylaşın: