güz sancýsýydý akþamüstü her adýmda sararýyordu biraz ben sararýyordum biraz yapraklar meteliksizdim belki biraz bozukluktu senden geriye kalmýþ olan yürek ama o da sararýyordu
sarýya çalýyordu sokak lambalarý yine de ölüyordu insanlar meçhul sokak köpeði bunlarý görüyordu ama sarýya çalan sokak lambasý onun için bir þey anlam ifade etmiyordu güz sancýsý neyse aynýydý onun için
gölgesi hüzünlüydü yüzünün gece damlýyordu balkona iki çocuk olurduk böyle geceler gülüþürdük þiir okurdum seviþirdik bilmiyordum turgut uyar’ý çok sevdiðini
uyurduk gece çekip giderdi sokak lambalarý sönerdi sen uyanýrdýn kollarým altýnda bana bakardýn yüreðim çekip giderdi bilmiyordun sabaha karþý ne kadar güzel olduðunu
Sosyal Medyada Paylaşın:
cyberpunk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.