Hayat aldý öcünü, Tuttu kolumdan, Çevirdi gülle misali, Ve fýrlattý.
Sapladý bir zalimin yüreðine, Öyle bir zalim ki; Anlamadý, Hissetmedi bile.
Umursamadý, Ya da istemedi. Hayat aldý öcünü, Yýprattý attý.
Satmak istedi satamadý, Alan olmadý... Ne yapar ki alan? Metelik etmez hasta yüreðim; Aciz bedenim, Sarhoþ gözlerim, Anlam yüklü ama anlamsýz sözlerim...
Hayat aldý öcünü, Bir ceylan yavrusu gibi, Dolandýrdý çöl çöl, Ama su veren olmadý.
Bir çalý gibi ezdirdi, Bir bülbül gibi söyletti, Baykuþ gibi uykusuz, Guk guk gibi evsiz býraktý.
Deniz yüzüne hasret, Bir fanus balýðý gibi, Bir kuþ misali, Bir yudum suda boðdu...
VE HAYAT ALDI ÖCÜNÜ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Liyaaa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.