YALNIZ KAYIK

Çok yalnýzým sevgilim,
Hayat mayat deyip geçiþtiriyorum,
Beni bilirsin sen yokken durgunlaþýrým,
Aðzýmý býçak açmaz...

Mutfaðý severim,
Sana yemek yapmayý,
Mutfakta geçen zamanýn deðerini,
Sen olmasan bile birilerinin karnýn doyacaðýný biliyorum,

Ama senin için yapýyor olmak apayrý...
Dup duru bir sevgi katabiliyorum o malzemelere,
Sevginin kývýlcýmlarý baharatlara aksediyor...
Yüzün yüzüme yansýyor,
Ýki kiþi oluyorum...

Yalnýzlýðýn arka perdesi,
Sensizliðin ölümle yakýþan yüzü,
Yalnýzlýðýn ön perdesi,
El bilmesin diye daðýttýðým sahte tebessüm...

Vururken kumsala hýrçýn dalgalar,
Alnýna yapýþan perçemin çaðýrýr,
Hasretin kayaya çarpmýþ kayýk,
Bir ses duyuyorum sanki;
O geldi kirpiklerinden merhamet akýyor, sana geldi...

Açtýr insanoðlu, aç gelir dünyaya,
Kiminin karný ekmekle,
Kiminin ihanetle,
Kiminin sevgiyle...

Herkes giderken yaralar sevdiðini,
Kimi sevmemiþtir sevdiðini sanýp ,
Kimi seviyor gibi yapmýþtýr,
Kimi egosunu tatmin etme peþindeyken,
Kimi yürekten sevmiþtir yüreðini kanata kanata...
Kimi giderken arkasýna bile bakmaz,
Kimi giderken yarasýný deþip tuz basa basa...
Ama herkes yaralar giderken sevdiðini...
Ve herkes doyurur karnýný bir kokunun izinden giderek...








Sosyal Medyada Paylaşın: