D/uymadıkların

Kahrýmýn gözlerinden öpüyorum
Hüzün kapý aralayýnca dehlizlere
Ürktüðüm kadarmýþ gök/yüzünü görmek
Aþk s/özümü kesti de gözlerine bakamadým
Ah mecnun olmadan çöle düþenim
Yasýmý tutmak için mi sendeledin
Tut yüreðimin üþüten yanlarýndan da
Kalkmayý öðrensin

Hadi eðri oturup doðru konuþalým
Aþk yanmaktýr
Cehennemi g/öze almalýsýn derken
Ne kadar uzaðýna düþmüþ ki nefesim
Aþkýn son haliyle huzura geldin
Oysa kokumu daim zikret demiþtim
Gökyüzü kime aðlýyor sanýyorsun
Dindir içimdeki susuzluðu da
Bu þehrin yaðmurlarý seni affetsin

Göz kararý düþerken aþk, payýmýza
Ben yine, seni küsüyordum dýþtan içe doðru
Hep eðriydi bir yaným sana bakarken
Dilime dolanýnca kirpiðine deðen rüzgâr
Aþk g/özümü almýþtý da seçememiþtim
Sabaha solgun bakan yüzünü
Hoþça kal demiþtin de özlerim dememiþtin
Baðýþla! Yorgun düþ/tüm g/özlerinden
Oysa þah damardan kesmeliydin beni
Aþký dize getirirken

Sus diðer yaným sus, sus da!
Vicdanýn acýtmasýn seni, çok severim üzülürsün
Çýkarýp assana yüreðine sen/sizliðimi gün görsün
Evveldi sen giderken, pürüzsüz ellerinde yol iz yoktu
Aðzýnýn eþiðinde eðreti bir gülümsemeyle
Avuç içlerinde mi terlemiþti çaresizliðim
Ne haddime lakin!
Ben seni, beni özlersin diye sevmiþtim



Sosyal Medyada Paylaşın: