Mülteciydim Ama her þeyden önce bir çocuktum… (tabi düþler ülkesinin kanunlarýyla)
Çocuk yüreðim kamplarda tutsak Eskilerden birkaç gözyaþý almýþtým yanýma Bir ihtimal tebessümlerin arasýndan sýyrýlýr diyordum gözyaþlarým
Çünkü ben buranýn gülüþ seslerini iþitiyordum Ya da sadece masallardaki seçiciliðim gibiydi bu da Öyle duymak istediðimden öyle duyuyordum.
Çocuktum iþte…
Çamura battýðýnda kirlenirken ayaklarým Ben bastýðým yerlere güneþ býrakýyorum sanýyordum
Güzellikler daðýtmak isterken dünyaya, Kirlenmeyi her zaman kabullendim Ýþte ben hep bu yüzden kaybettim…
Korkuyordum…
Gözyaþlarýmýn,aþýk olduðum yaðmurlardan fazla olmasýndan Kendi dünyam bana bir gezegen kadar büyükken Ve ben hiç kimsenin dokunmasýna izin vermezken, Hayatýn yüreðime kirli ellerini vurmasýndan korkuyordum…
Ama en çok da kavanoza her gece gizli gizli sakladýðým Yýldýzlarýmýn alýnmasýndan korkuyordum Bir de; Bahar mevsiminde toplayýp,annemden kaçýrdýðým ‘uður böceklerimin’ alýnmasýndan
Çünkü onlarýn mutluluklarý saman alevi kadardý bende Hemen ölüyorlardý, Ben onlarý nefessiz býrakmak istemedim Sadece çocuktum ve inanýyordum…
Büyüdüm, Büyüttüm can kýrýklýklarýmý
Neleri sildim attým da Kýramadým ayaðýmdaki prangalarý