Bir parþömenin üzerinde
çýplak kelimelerdin
gecenin karanlýðýydý
gözlerim ise Asya kýtasý kadar nemli
yürüyen palmiyeleri unuttum sende
ve aç çocuklar doðurdu gözlerim uykulara
gölgelerdin
þiirler gibi ýslak köprü altlarý kadar kederli
duvarlara ait
düþük kokulu bir rutubet cümlesiydi belki de
seni seviyorum demek
çokça söyledim oysa ki sýrtýndaki benlere
omuzlarýn kirpiklerime yuvaydý
kuþlar dallara
yoksa dallarda kuþlara mýydý
bir ormana ses olamamaktý bizimkisi
Sakýn kimseyi öpme
o dudaklar benim demek istedim
demek istedim
demek istemek yetmiyordu ama
ödünç bir bedene bakar gibiydin
sonra toprak olmaný istedim
minerallerin olabilirdim
yani gübren
yani deðerli ve deðersiz madenlerin
üzerinde ve içinde her ne varsa iþte
olmak istedim
þafak söküyordu bir köþe baþýnda ölmek gibiydin
para kokusu ve jartiyer
selektörler
kemiðimin çürümeye yüz tutmuþ iliði
sokak lambasýnýn altýndaki melodi misali
yaþlýlýk korkusu çokça
sensiz ve aþký yabanileþtiren ne kadar çok duygu varsa iþte
yaþamak istemedim
annesinin çýðlýklarýna yorganýný örten ve titreyen
dualara baþlangýç yaþým kadar uzaksýn þimdi
þeytan uçurtmalarýna tebessüm edebiliyorum
yüz çizgilerimse mâvera dokunuþlara…
Seçki kuruluna ve Edebiyat Defteri ailesine bu güzel gün için teþekkür ederim
selam ve saygýlarýmla...
.