DöNGü

.............................Dost Kalem Türkan ÇAÐLAYANA ithaf olunur

Yaþandý ve bitti…
Haklýsýn!
Sana neydi ki...
Ne itirazýn vardý
Ne intizarýn!
Umurunda mýydý yitiþi
Bizsiz geçen zamanýn..

Bendeyse,
Ne özlemi eksildi
Ne de hayali eskidi
Beraber tüketilen
Bize dair bir anýn..
Ne yapayým
Ýfadesi alýnmýyor zamanýn...

Çaresizdim...
Denedim;
Yenildim hep yalana
Kâh umutsuzluða,
Kâh mutsuzluða..
Hýrpalandý bedenim
Denedim,
Senden sonra,
...Hiç olmadý gelenim...

Tedirgin ve korkak
Cadde cadde,
...Sokak sokak
Kendimden kaçtým
Köþe bucak...
Sanki;
...Sanki kendimi bulsam
Dokunsam gözlerime
Kýzýl güller açacak...
Boþalacak gönlüm,
Seni saran bu kucak
Ellerim kanayacak...

Cesaretsizdim..
Kýrýlgan ve yorgun
Acýlardan geçtim ben
Dikenli tarlalardan
Gülistanlar gördüm
Çok uzaklardan
Bir an bile ah etmedim
Sevdadan, yaralardan...
Bilirim hepsi gelir,
...Hepsi Yaradan’dan...

Çünkü inanýrým ben
Gecelerin ardýnýn
Sabahýn olduðuna
Güneþin doðduðuna
Sürse de bu döngü karmakarýþýk
Bilirim, biter her karanlýk
Çünkü inanýrým ben
Sevdalar, yýldýzlara yapýþýk
Aþkýn, öbür adýdýr ýþýk...


Bursa
23 Ocak 2009
Ali ASAFOÐULLARI

Sosyal Medyada Paylaşın: