Gel desem gelmiyorsun, hiç kale almýyorsun,
Sol yanýmda yerin var, lütfedip kalmýyorsun,
Gireceksen al da aç, kalp kapým çalmýyorsun.
Gözlerim her gün nemli, taþtý sabrýmýn bendi,
Hüzün yaþý akmazken, mesrurdu gayet þendi.
Umudumu soldurdun, kem sözünden yýkýldým,
Hep üzüldüm el oldum, nazlarýndan sýkýldým,
Yüreðinden kovuldum, gam hücreme týkýldým.
Tuzaktan kaçamadým, yendi sevdanýn fendi,
Düþtüm diye üzgünüm, bahtým önceden þendi.
Daha baþtan deseydin, inan aba yakmazdým,
“Ýlla sen de sev beni”, diye baþa kakmazdým,
Aþk denince kaçardým, asla dönüp bakmazdým.
Kimse kötülük yapmaz, insanýn hasmý kendi,
Kederin suçu gönlüm, sevmezken daha þendi.
Aþk ateþti, kor yaptým, geldin yangýn eyledin,
Önceden bihaberdim, hem sevmemi söyledin,
Þimdi bedbaht haldeyim. Söyle böyle neyledin?
Bir gün kapýnda görüp, sorsalar ki; bu nendi?
Leylasý yok Mecnun de, bensizken daha þendi.
Düþen elbet anlarmýþ, bu dert acýymýþ meðer,
Elem de bir gülmekte, hisler masumsa eðer,
Istýraplar zor gelmez, candan sevmiþse deðer.
Þimdi kýrgýn duygular, horlandý namert dendi,
Derbeder olan halim, yar yokken daha þendi.
Gül koklamak isteyen, korkmaz dikenle yatar,
Maþuksam da gayrýyým, her an iðnesi batar,
Yar vefasýz çýkmýþsa, bir gün terk eder, satar.
Maðlubum teslim oldum, harbin oyunu yendi,
Mutsuz olan bu yürek, sensizken daha þendi.
Aþk, akan çeþme idi, kalp kovam hep boþ kaldý,
Tek emelim vuslattý, kem gözler mahsus çaldý,
Nazar mý deðdi bilmem, kim seni benden aldý?
Sevgi, belki bir gonca, miskler kokan bir tendi,
Deremeden tükendim, bir zaman bu can þendi.
karakalem çalýþmasý bana aittir