Boþaldý duygularým yýllarca þiirlerde;
Yozlaþtýkça yüreðim, þiirler de yozlaþtý.
O aþk dolu dizeler, o coþku þimdi nerde?
70 yaþ, balçýk gibi, paçalarma bulaþtý.
Gönlüm, yüce daðlara yaslý bir ’Çamlý Bel’di.
Dizeler, yüreðimden dökülüp akan seldi.
Yabancý iklimlerden siyah bir yaðmur geldi;
Söðütlü derelerden kapkara sular taþtý.
Zaman, daðýttý bütün duygu bulutlarýmý,
Kurak bir mevsim yuttu kalan umutlarýmý.
’Somut’lar, yok edince güzel ’soyut’larýmý,
Ýçi boþ dizelerde, beylik sözler dolaþtý.
Kiralýk dizelerde aþk, duygu, coþku dindi.
Uyuklayan sözcükler var dizelerde þimdi.
Þiirime, gönlümün kýsýr dünyasý sindi;
Yürekten fýþkýrmayan söze, riya ulaþtý.
Þiiri þiir yapan duygular, hep bittiler,
’Ýhtiyar Þiirler’im, benden nefret ettiler
Aþk, huzur, neþ’e, hüzün; hepsi bir bir gittiler
Beni en son terk eden; ýlýk bir damla yaþtý...
Yüreðimde kaktüsler, beynimde örümcekler,
Soluklarýma dolmuþ binbir çeþit böcekler...
Þiirlerimden geçtim, beni bitirecekler;
Ben kaçtýkça zamandan, zaman bana sataþtý.
Sonunda, sözler bitti, þiir haddini aþtý,
Kâðýtlar ziyan oldu, kalem boþa dolaþtý.
Yaþlý þair, ’Ýhtiyar Þiirler’le uðraþtý;
Þiirler, artýk onun baþ ucundaki taþ’tý....
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.