Sevginin ve saygýnýn istismar edildiði
Bir toplumda var olmak ömürden sayýlýrsa
Tek, nefesti yaþamak insanlarýn bildiði
Söz dinleme adýna nikâh da kýyýlýrsa
Uysal çocuk rolünü baþarýyla geçer de
Sabrý tükendiðinde aniden ayýlýrsa
Baðlasalar durmazdý bencillik olan yerde.
Ýsteðinin dýþýnda kurulmuþtu ya düzen
Cahil cesaretinin hýþmý ile eserek
Ayaðýnýn üstünde durmayý öðrenmeden
Bir çýrpýda daðýtýp öfkeyi kusar yürek.
Attýðý ilk adýmda kopardýðý velvele
Enkazý haber veren bir ünlem olsa gerek
Zaten, erken ya da geç beklenirdi zelzele.
Ýsyan bayraklarýný çekmek deðildi asla
Herkes ayrý bireyse nerede hür irade
Benimsin dercesine bir de göðsüne yasla
Art niyet taþýmayan sahiplenmeydi sade.
Âlem ne der fikriyle utanýr hale gelir
Vermek zorunda gibi komþulara ifade
Ailede pür telaþ tansiyonlar yükselir.
Kuþtan ibret almayý bilebilseydik eðer
Her þartta dimdik duran nesiller yetiþirdi
O zaman verilirdi evlada gerçek deðer
Mesafeye aldýrmaz koþarak yetiþirdi.
Asýl Sahib’i anýp, dönseydik özümüze
Yüreðimiz, tarifsiz huzura eriþirdi
Güneþ, daha manidar bakardý gözümüze.
14 Þubat 2013 / NÜS