Karþýmda kýz kulesi
Gözlerimde yanýp sönen
Ýstanbul ateþi
Saçlarýmda memleketinin yosun kokusu
Avuçlarýmýn içinde
Boynu bükülmüþ vefa çiçekleri
Yürüyorum ýssýz sokaklarda gayesiz öylesine
Hava soðuk - aldýrmýyorum-
Yanaklarýmý ýsýran ayaza
Atkýsýz beresiz korunmasýzým
Görebilseydim seni sorardým
Bilseydin eðer ’ahde vefa’nýn anlamýný
Vurur muydun yine gözlerimden aþký
Ýncitir miydin sana can diyeni
Ah yâr
Ne çok vebâl var boynunda -zor senin iþin-
Nerdesin bilmiyorum
Aramýyorum da yokluðunda seni
Sadece arada
Yüreðimi isimsiz aðrý yokluyor
Gittiðin günden beri
Sen incinmiþlik de
Ben silinmiþlik koyayým yürek acýsýnýn adýný
Yedi tepeli kente
Senin gözlerinle bakmayý deniyorum
Say ki sen varsýn yanýmda bu gece
Bir o kadar yakýn -aslýnda -
Karþýyaka kadar uzaksýn bana
Beklentim olmamýþtý geleceðe dair
Kanatlarým olsaydýn ya -o yeterdi bana-
Sen gidince düþmeden uçmayý denerdim en azýndan
Ne çok ahýmý aldýn
Hasretin düþünce kirpiklerimin ucuna
Sevmiyorum yedi tepeli Ýstanbul’u
Öyle kýzgýným yani
Soðuk bu þehir karanlýk
Yalnýzlýðýn üþüyor mu senin de -söyle -
Kalem kaðýda küsünce
Ýnciniyor mu yüreðin
Yaþanmamýþlýklarýn bedeli olmaz - boþ ver üzülme-
Tüm alacaklarýmý sildim
Yaþanmýþ aþk adýna
Susturdum geçmiþten gelen sesleri
Arnavut kaldýrýmlý sokak aralarýnda býraktým kýrýlganlýðýmý
Tozlu izlerini siliyorum ardýndan
Ortaköy’e iniyorum þimdi
Masaya son kez hüzün örtüsünü serdim
Ýkimizin adýna içiyorum orta þekerli Türk kahvesini
Dudak payýný býraktým fincanda
Eski günlerin hatrýna
Hasarlý gemiler geçerken yüreðimin kýyýsýndan
Uzak dur gözlerimin denizinden
Islanmasýn güzel yüzün kýyamam sana
Çoktan helâl ettim hakkýmý
Ayazýn vurunca gönül kýblem üþüyor sadece
Ýstanbul oyun oynadýn bana
Üþümek yoktu hani hesapta
DENÝZ_DERYA35 (Deniz Derya Giritli)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.