Dünya Kimseye Kalmaz
Ýnsan ömrü su misali kývrým kývrým akarken;
Gahý durgun, gahý coþkun kaybolur mecrasýnda!
Ýnsanoðlu geçmiþine dalgýn dalgýn bakarken;
Düðümlenir hatýralar aklýn en ücrasýnda...
Delikanlý çaðlarýnda akarken deli çaylar!
Zapt etmesi mümkün mü hiç, açarken yataðýný?
Hatýrlanmaz o demlerde nasýl geçerdi aylar?
Bulandýkça hatýralar kapatýr yutaðýný...
Bir zaman ki, akýp gider, fark ettirmez kendini...
Anlamak zor; neyin, nasýl azalýp gittiðini!
Gün güne hiç uymaz artýk bulamazsýn dengini,
Son nefeste anlar insan ömrünün bittiðini...
Zaman azýlý bir hýrsýz, hep ömürden çalar o!
Boþaltýr tüm hayatýný, sanki hacizci gibi...
Ýnkýtalar yaþansa da alýr da kurcalar o!
Saat elde, gözler yolda, iz sürer izci gibi...
.....
Neye yarar kavga, niza, ne kov ne kovul gönül!
Ýnsan gönlü dost evidir, elbet sevgisiz olmaz...
Gönül yap ki gönül kazan, sev ki hep sevil gönül!
Ömür belli, gün sayýlý, dünya kimseye kalmaz...
Antalya-2013/02
Halil Þakir Taþçýoðlu
ÜSTATLARDAN:
Dönüp - dönüp geldiðim bütün daðlar böyle sis!
Þehirde güzel yollar; kaldýrým, çukur, kasis!
Sonradan görmeler pek, gösteriþli ve hasis!
Ýnsanlýk, ender gönül; Allah’dan kula tahsis...
Yorgun gözler, dimâð yorgun, yok artýk geri dönüþ,
Ýnmekte bütün çabalar, gereksiz gaz- fýr dönüþ!
Kan yavaþlar sinir gergin, ince elenir her iþ,
Tâne- tâne gider dostlar, bell’olur son görünüþ!.............kadiryeter
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.