(Bir Gençlik Aþký Yaþadýðým Yer)
Puslu bir kýþ günü göl kýyýsýndan
Geçerken durup da bir nefes aldým,
Bir sigara yakýp seyrettim gölü;
Hüzün renginde bir hayale daldým.
Sessiz bir mûsiki sardý ruhumu,
Anýlar canlanýp aklýmý çeldi.
Sýyrýlýp bu yaþam vesvesesinden
Yýllar sonra aklýma ’þairlik’ geldi.
Kýyýda, çepçevre, düzgün ve bezgin
Savaþ esiri gibi sýralanmýþlar,
Ýncecik bedenli, sarý benizli
Sessizliðe âþýk, garip kamýþlar...
Yalnýz, bir-kaç ördek gölün sahibi;
Muntazam halkalar eteklerinde;
Eski bir güneþten kalma bir ýþýk
Yemyeþil parlýyor teleklerinde.
Kurþûni gökyüzü, kurþûni sular...
Sonsuz huzur, burada gizlenmektedir.
’Hüzün ve sessizlik gölü’nde þimdi,
Rüzgâr bile, sanki dinlenmektedir.
Dalýp gittim böyle, taa derinlere,
Gönlümü, çaresiz bir özlem sardý;
Gördüm; yaþlý gölün dibine sinmiþ
Gençlik günlerimden anýlar vardý...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.