Cızlık Dünya

Cýzlýk Dünya



neden bir cýzlýktýr dünya
ismaritim avcumda hâlâ

gidip geldim, gidip geldim, sahici ölümüm bu benim
seviþtiðim kaypak geceler
ah beni bilen bilginler, sessiz ve sönük
saðýr ve koyu- kendindeler
gelirler, yýrtmacýna bakarak düþünenin.

yaprak deldiririm uzaklara
sanki bir tabutluk yerimiz varmýþ gibi
sunarlar, sunaklarýn bile uyuyamadýðýný
suyun bilincinde gözyaþý kalýr mý? aþk
iþte bir bayram sabahý uyandýrmak
kadýnlýðýný yapmýþ her yeni gelini
kuþanýlýrken
eskimiþliði


tekrar yoktum! hiç tekrar etmem bunu
mermiler ve kovanlarý
ayrýlýk ve acýlarý gibi girer en sakýndýðým yere.
üstümü ne cûret hiçbir kan örtemez artýk
kýlýcým kesmez kýný, üþümeler kalýr bende.

varsýn olsundu, ilgilileri
yaþâmým serin bir suya býrakýlacaktý elbet bir gün
çiçeklere de anlatmayý öðretecekti tanrý!;
uslu olunan bir günde kaç defa delirdiðini
yas tutularak ve az tutunarak buraya
bura’ denilen yere. kayýp ilânlarý verilen çocukluðuma
dönmek en serseri tükürüðümdür. babam hissetsin!

pis bir býçak da olsan, neþeli bir býçak da olsan
güzel de olsan, kesiyorsun iþte
sýrrýn bu senin, belki de hayýnlýðýn
oysa uçuruma bir dilek aðacý daha diktirmeyeceðim
mezarým kendi kendine avunacak!

sabahlarý þeker toplamayacaðým ölümlerden
sessizliðimin raksýna býrakacaðým güvençlerimi
gülüþlerimi, delirdiðimi henüz kimse anlamayacak!
acýmý yadsýma, yansýt ve berkit
kopan annelerin yerine hiçbir dikiþ tutmaz!
hiçbir gül konmaz


bu yüzdendir, yüzümdeki neyse
göremiyorum onu artýk
o kör edici hayat savruluþlarý, taþa deðe deðe
günýþýðýný unutan bir salyangoz sanki ruhum
yýkýlmýþ viranemden, hatrýmý aramaya çýkýyorum
üç gün, üç gece, üç hece!

ve bir de seviþmenin tutkusu kalýr bende
olsa olsa
nehirlerin neden zýt gittiðini anlamaya çalýþýrým
kokusunu çeke çeke diyârlarýn
belki hazine olur bana, yeni bir çocuðun -
sarmaþýklýðý. elleri içimde…


tanrýsý kim bilmem, babasýyým ben bu yalnýzlýðýn
el emeði, göz nurumdur
akþamýn gölgemi yok ediþi
aynalara çýkarým, iþim gücüm yok þiir arþýnlarým
zamanýn en küçük diliminden bile. ve gerekirse çalarým
avcunuzda tuttuðunuz ne varsa, ihtiyaç gemileri kalkar
ben kendimle kalakalýrým! mendilim de yok ki
seslensin sizlere, bir ân olsun bakýþýnýzý çelsin
tütün sarmaya çaðýrsýn, aþk koklamaya
çay içmeye beli kýrýlmýþ denizlere karþýn…


söylediysem devrim niteliði taþýmalý
yoksa nedir pencerenin önünde uyuyan kedilerin
küçümsenmiþ merhabasý. oysa
gecenin yanýnda bir buðday arayan topraðýn
bana hazin masallarý vardýr
dinlerim çemberin dýþýndakileri
feleðe boyun eðmeyip, cefa çekenleri
alkýþlarým da olmazsa Perþembe akþamýnda kan aðrýlarý
kuþun nereye baktýðýný benden iyi bilen yoktur.


ama sen,
fakat sen,
gelsen
bir tutunacak dal ararým
bulurum da andým olsun
mizacýmýza yeni þaþkýnlýklar ekleriz
dünya der, biz döneriz ortasýnda; huzur denen fahiþenin!


haydi kapansýn
bütün ýslýklara raðmen
ey! demeyen kapý sölpükleri
açýlmayan bir yýðýn duâ sitemleri
geri kalýnmýþ bir yapraðý oynarým orada
sonbaharýn çoktan baþlayýp sonuna yaklaþtýðý zamanlarda
göz önünde bulunmam bugünün! kimsesizliðime
yorgan daha açar, ulaþýrým sonsuz kavgama
bir kim için, sesimi yakmam bundandýr

þimdi burada bitiriyorum bitmemiþliði
atýmý arýyorum, ya da o þey
adýný henüz bilmediðim
alýp götürecek!

nedendir
bir cýzlýk dünya
ölü suyunda sýzlarým hâlâ!




Payanda

Sosyal Medyada Paylaşın: