Býrakma beni,
Sensiz gecelerin rengi bile soluk…
Þiirdi, yazýlan… Anlatýlan yine sen,
Gidiþin bile “diri” dediysem,
Daha ölmemiþsin içimde, demektir…
“seviyor musun hale beni?” önemli olan bu,
Ayrýlýk gelmiþse bir kere “git” diyemez misin?
Hadi gül yüreklim bak ben sana “gel” diyorum…
Kapýlarým yok benim
Ne önce ne sonra/ bendeki sen…
Olmuyor baksana… Yakýþmýyorum,
Esen rüzgârlara hayallerimi satýyorum…
Dilimde bir türkü yine:
“bu benimki sevda deðil” artýk,
Belki de hiçbir þey deðil…
Sadece senli bir benin yok oluþ isyaný…
Kapýlarým yok benim
Ne yazýk ki ruhum bedenimde deðil/ haberin ola!
Adsýz bir yazarýn kaleminde nefes alýyorum
Harfler esir/ sözler yetim kalsa da;
Hani yaðmurlar gözlerimi doldursa da,
Seviyorum, çok… Belki de/ sende hiç benden yok!
Ölmek üzere olan bir aþk masalý
Bak bitti-bitiyor…
Ýste(me)sende… Bitti!
Emre onbey