Yorgun telaş ve İstanbul

Yorgun telaþ ve Ýstanbul.

Yorgun bir þarký mýrýldanýyordu camdaki kadýn
akþam olmak üzereydi
ikindi namazý kýlýnalý çok olmuþtu

balýkçýlar aðlarýný toplamýþtý
son müþteri kasadaki bütün hamsiyi aldý
belli ki kalabalýk bir ailesi vardý

Hüsnü efendi pencere önündeki sedirde yerini yeni almýþ her zamanki köþesine baðdaþ kurup oturmuþtu

tam sigarasýný yakýp tellendireceði esnada daha bir nefes bile çekmemiþken sigarasýndan
cýrtlak sesli karýsý baðýrdý merdiven baþýndan
belki görmemiþti ama biliyordu elli yýl ayný yastýða baþ koyduðu kocasýný tanýyordu

-yine mi sigara yaktýn zaten paralarý hep cayýr cayýr yaktýn yýllarca

oysa hayat ta yorgundu
sigara da

karþý apartmanýn camlarýný son bir kez parlatmaya çalýþan temizlikçi kadýn Þerife de

yorgun þarkýsýný salýverdý aþaðýya
þarkýnýn bu ilk intiharý deðildi ki

dükkânlarýn kepenkleri bir bir kapanýyordu
akþamýn hüznü çökmüþtü sokaða

yorgun þarkýyý her akþam ayný yerden geçen demircinin yakýþýklý çýraðý tutuverdi
ýslýkla çalmaya devam etti

çýrak daha onbeþindeydi çok yakýþýklýydý can yakacaða benziyordu

Karsýn kazalarýndan birinden gelmiþ kalabalýk ailesi iki odalý eve zor sýðmýþlardý
balýk istifi gibiydiler lakin
sabýrlarý yorgun deðildi umutlulardý gelecekten

delikanlý istikbal vaadediyordu
belki de bütün aileyi kurtaracak ilk ve son yüze gülen kaderleri olacaktý onlarýn
yorgun deðildi çaký gibiydi
yakýþýklýydý

abi baba korkusu olsa da bütün o yaþtaki yeni yetme kýzlar onun geçeceði saati bilir kapý önüne çýkarlardý

korkularýna raðmen akþam oldu mu yorgun
merdivenlerden inip kapý önünde boy gösterirlerdi

sokaðýn karþýlýklý köhne everi cumbalý ve iki katlýydý
Ýstanbulun eski semtlerinden biriydi

Ýstanbul da yorgundu
Anadoluyu sýrtýnda taþýmaktan yorgun fakat çok renkli

gök yüzünde yýldýzlar belirginleþti
içlerinden biri o da salýverdi kendini aþaðý

demirci çýraðýnýn adý Selahattindi

yorgun Ýstanbulun taze yüzü oldu
adýný deðiþtirip Emir koydular

Ýstanbulun en ünlü ünü dünyaya yayýlan baþarýlý sinemacýsý oldu Emir Çaðlayan

Ýstanbul sevgilisinin kollarýnda güne gerinerek uyandý sabah ezaný okunuyordu

Boðaz Haliç galata ve kýz kulesi muhteþemlerdi

Süleymaniye camiinin nur yüzlü güzel sesli müezzinin sesiyle inledi her yan

Henüz giyinmemiþti ya Ýstanbul üryan

kapýldý telaþa
o telaþla feracesini takýverdi sýrtýna

yorgun yorgun gülümsedi
fecrin kýzýlýyla pembeleþti yanaklarý

30/Eylül/2010/Perþembe/Bodrum

Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın: