ALTMIÞ YAÞ
Altmýþ yaþ; yüzümde derin çizgiler, altmýþ yaþ, üstümde kara bir bulut
Altmýþ yaþ; gözümde sönmüþ bir ýþýk, altmýþ yaþ; binlerce körelmiþ umut...
Tek yönlü bir yola zorunlu giriþ, karanlýk tünelin gözüken ucu,
Altmýþ yýl yaþanmýþ güzelliklerin, ödenmesi þart olan birikmiþ borcu.
Altmýþ yaþ; gelecek beklentisinin, umutlarýn, hýrsýn tümden bitiþi,
Hep yeþilliklerde akan bir suyun, bir çöle varýþý ve tükeniþi...
Geçmiþin bugünü bölüþtüðü yaþ, aþklarýn, þefkate dönüþtüðü yaþ,
Þiir yazmakta da haz duymadýðým, beynime kurtlarýn üþüþtüðü yaþ...
Altmýþ yýl; dopdolu koca bir ömür, yücelere varan ulu bir söðüt...
Yazýk ki geç kaldým ben anlamakta; altmýþ yýl; yaþanmýþ altmýþ bin öðüt...
Her yüzü ’yek’ olan hileli bir zar, kazancý olmayan hain bir kumar...
Altmýþ yaþ; durdurup bu pis oyunu, gerçeði yüzümde patlatan þamar...
Çýð gibi çöküþü ihtiyarlýðýn, göz kararmalarý, bel bükülüþü,
Yýllardan yadigâr bir kaç tel saçýn, takvim yapraklarýyla bir dökülüþü...
Yolculuk öncesi, savruk bir telâþ, yorgun ve hayâlsiz, tükenmiþ bir baþ...
Ardýmdan geliyor, bak yavaþ yavaþ, aç gözlü bir cellat gibi altmýþ yaþ...
Ünal Beþkese (1997)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.