Ve
Şirk/et-i Şerriye Treni
Önce akýldan ve mantýktan yana
Söküp aldýlar neyimiz varsa
Ve sonra “kulak küpesi” misali
Sahte bir “kimlik” verdiler elimize
Ve bindirdiler bizi “saf saf”
Þirk/et-i Þerriye Trenine...
Bundan sekiz yüz sene evveli
Cennete bir-iki, cennete bir iki...
Ve hala bekleriz o gün-bu gündür
Eksiltmeden ümidimizi zerrece...
Þuursuz ecrimiz kabul görecek
Ve paslanmýþ tekerler dönecek diye...
Görmeden geliþ-gidiþini
Karþýyakadaki “hýzlý” trenlerin
Ve hissetmeden kokusunu
Yan bahçedeki güllerin, karanfillerin
Ve öðretmeden dilimize sormayý
Sebebini bu bitimsiz bekleyiþin
Ve öðrenmeden kafamýzý yormayý
Anlamak için aslý-astarýný iþin...
Ve korkarým ki... kaç nesil gibi
Gidemeden bir milim bile ileri...
Erecek ah-vah ile bizim de
Nafile ömrümüz bir gün nihayete...
Ve “Kitap” devam edecek yazmaya;
“Ýnanmýþsanýz en üstün sizsiniz elbet”
Ve biz devam edeceðiz aramaya inatla
“Ýmaný” cehalet ve esaret karanlýðýnda...
Ve bindirdiler bizi “saf saf”
Þirk/et-i Þerriye Trenine...
Bundan sekiz yüz sene evveli
Cennete bir-iki, cennete bir-iki...
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.