Ey ruhuma can katan sýrlý güzellik
bir bahar dalýnýn coþkusunda filizlenen
kirpikleri nemli bir sevda tomurcuðusun sen
en yüksek yerinde unututulmuþ bir uçurumun
Ey uzak dað baþlarýnda açmayý bekleyen tomurcuk
keþke sarýlabilsem boynuna güneþle her sabah
keþke kanatlarým olsa uçup gelsem yanýna
yüreðimin içindekilerini getirebilsem
tutabilsem üþüyen ellerini
dokunup kirpiklerine kýrýlganlýklarýný onarabilsem
aþk üzere içtiðin su olsam
yaðmur olup yaðsam mavi saçlarýna
ve oturup aðlasak beraber iki yalnýzlýðýmýza...
umut çiçekleri eksen de gönül bahçeme
caným cok acýyor can çiçeði
zaman defterini kapatmýþ
sonbahar sarmýþ düþlerimi
öylesine yorgun öylesine kýrgýným ki
en az kýrk yerinden yýrtýldý kalbim
ne yapsam yeþermiyor içimdeki çimenleri sevincin
esmiyor içimin mavi rüzgarý artýk, kýrýldý camdan kalbim
ömrüm ölüme ayarlý, ölüm ömrüme
yolcuyum
hakkýný helal et nazlý tomurcuk, canýmýn gülü
seni yemyeþil daðlarýn gizemine emanet býrakýyorum
hep gönlünce yaþayýp ömrünce gülesin diye.