Gel ey inada yenik, kalbi buruk vefalý
Eski gülen günlere, eskimeden daha çok
Yeni bir þans tanýyýp hoþsohbet ve sefalý
Hem yakamoz seyredip, hem kalkalým þaha, çok
Ey kapýyý kapatýp kalbinde cana küsen
Açýlsa göreceksin kapatmakla neleri
Kaçýrmýþsýn þu geçen zamanda elbette sen
Süsen gibi kuruyup dökerken daneleri
Þu kýrýlmaz inada bilerek tutu oldun
Meylederek mermerden heykele benzemeye
Ýçinde sýr saklayan bir sýrlý kutu oldun
Ve ruhtan soyutlanýp, baþladýn “ben” demeye
Dur, a gönül, bir kere, bir dere boyu uzan
Gör ki seni sihirle aldatýr yârden eden
Bir aþký bir çýrpýda yýkan ateþ-i suzan
Olma aslýndan önce gölgesi önde giden
Gel ey þehla bakýþlý bir daha gül, bir daha
Gir gönlümün içine esir al bölüm bölüm
Akþamdan baþlayarak seyredip çýk sabaha
Vur mýzrabý vur tele; etme, garibe zulüm