Yalnýzým... Giderken kaldýrýmlarda býraktýðýn hayallerimden can parçalarýmý mlalar ýslatýyor an’ýmda, o anda. Jilet kesiyor kelimeler cümlelerimi, sanki heþ gibi içimin dibine yara diye çalýyor tuzu bastýrýlmaya hazýr... Artýk karanlýk daha bir yalnýz, yalnýzlýk ise daha bir korku sarýyor içime... Ya gelmezse birdaha? Acým aKaným kalekiliyor nöbetlerime. Vardiyalý bir iþçi amansýzlýðýmda fýrçalanýyorum yokluðuna... Neden geç geldin hayatýa bakýþlarýnýn suretsizliði dü gelmesi beklenen ayaklarýmýn önüne... Aklýmýn odalarýnarýnda çarpýlýyor sensizlik... Sensiz geçilmiyor hiçbir geçit, unutulmaya yüz tutulmuyor iþte yüzün! Acým acýyor iþte! a!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eren AKSOY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.