Uykusuydum Bu Şehrin

Uykusu oluyorum geceleri bu þehrin,
Karanlýk seni tüm özlem noktalarýmdan geçirir gibi çöküyor üzerime.
Neylersin geceler insanýn benliðidir aslýnda...
Yorgun düþüyorum bazen anýlarýn sarhoþluðuyla uðraþmaktan,
Kelimelerin eþ anlamlarýnda buluyorum eþsizliðini,
Ketun kesiliyorum dilime,
Susuyorum...
Bu uzun yolun hangi sapaðýna sakladýn özleminle kendini ömrüm,
Yoksa bir avluya mý býrakýp kaçtýn??
Þimdi ses oluyor sessizliðime baðýrýþlarým,
Sessizlik bile kaç oktav týrmalar insanýn kulaðýný bilemezsin,
Zamanýn aðýr aðýr çýkardýðý o koca gürültü
Tam bu zaman kadar çalmýþ seni benden.
Gücüm yetseydi eðer yelkovana akrebi ters düþüttürürdüm,
Ve zamana zaman kaybettirirdim aslýnda.
Ama o beni hep en sancýlý yanlarýmdan geçti...
Uyudum...
Uykusuydum bu þehrin,
Rüyalarýmda yakaladýðým ’an’ dediðimde zaman çoktan beni ’sen’ geçmiþti...
Sosyal Medyada Paylaşın: