ÝZEBELLANIN KÝBRÝ
Ey çocuk, çocuk kalsaydýn hep keþke...
Ateþe her nefeste biraz daha yaklaþýyorsun.
Kehribar sarýsý sabahlara aç gözlerini,
aðla çocuk, sen güldükçe Allah affeder sanýyorsun.
Yanýlýyorsun çocuk, hep derinlere bakarak, yüzeyi görmüyorsun çocuk.
Burada çok yananlar var aþktan yana.
Yollar vardýr yarý sevinilesi, yarý buruk.
Yollar vardýr sevgiye açýlan, biraz tatlý biraz ezik,
Bir ben vardýr, som gri, ötesi ayrýlýk.
Yollar var, sen var oldukça sevgili.
Evrenin tüm hiçliðini içtim, varlýðým zehir....
Senin ateþten suretine bakmaya korkarým ey sevgili,
yaðdýðýnda gökten rahmet,
aç avuçlarýný Anne neden dünya benimle oynuyor,
Ýhtiyarý göz yaþlarýmý kime akýtýyorum böyle,
Anne söylesene neden utanç içindesin,
susma anne konuþ, sesini duymak istiyorum....
Düþeceðim diyorum kalbine bir gün...
Kainatta tek olduðunu sanma ey kalp,
Senin de çevrende dönenler vardýr, uydusunu arayan.
Güneþe çýplak gözle baktým, kör olmaktý gayem.
Çýkar ateþten seccadeni, tövbeni bozma kalbim.
Senin de evrenin de doðmasýna az kalmýþtýr, aþk kýblesinin...
Gökyüzü nasýl da mavi, senden mi aldý güzelliðini,
Denizler dalgalara kafa tutar olmuþ, söz mecliste, kalpte deðil.
Duymak istediklerin, saðýrlýðýmla mý yarýþýyor.
Yoksa biz, bizler ve dengemiz, hassas terazi gibi adalet mi arýyor muhabbette.
Yanlýþa kanat çýrpma sakýn gönül, dönemezsin, gök kesif, yollar derin....
Þiddetlidir flamalarýn çýðlýðý,
Sahil mora boyanmýþ, aklým yezidi bir kaçýþta,
kapana kýsýldý duvaðý genç Ýzebella’nýn.
Bir piyanoda feryadýný duydum aþkýn,
parmaklarýný çevirme narýma, ey Ýzebella, duymak istiyorum sesini...
Enstrümaný hazindir aþkýn, melodisi kibirli.
Hicran kokulu duvarlar ve aðrýlý sol yanýmýz.
senin kibrin ne büyüktür Ýzebella,
Her anýmýz ýstýraptýr, evet bir sokak adamýyým ben.
Þaþkýn tüm evren senin estetiðin karþýsýnda.
Sen hala kocaman kalbimi hor görüyorsun.
Eðil, eðil yüzüme Ýzebella, körlüðümü görmüyor musun?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.