Bir karaca boynunu eðdi bana usuldan,
Duydum çýðlýðýný yalnýzlýðýn pembeydi epey,
Kurdeleler çekti gözüme yoksul matlýðý,
Ben denizin dibine daldým sessizce,
Bir çýð gibi düþtü aklýma ismin,
Üþüdüm ellerinin sýcaklýðýnda…
Bir karaca boynunu eðdi bana usuldan,
Karanlýðýn dudaðýna deðdim aðýrca,
Hafiflik uçsuz bucaksýz bir sokakta kayýp,
Ýksirini içtim aþkýn, saðýrým galiba.
Tuz yuttu sabahým.
Düþmeme az kaldý uzun bir limana.
Devrildi boynum kevgir gibiydi yokluðun.
Süzdü hiçliðimi apansýz....
Bir karaca boynunu eðdi bana usuldan,
Kement attýlar, aktý varlýðým yokluða.
Elbette kapýmý çalacaktýr gül yüzün,
Kokusunu aldým ben akþamlarýn, kesifti.
Takvimleri yýrttý ellerim, gidiþin oldukça üzdü beni,
Bir karaca avlanýr usuldan,
Avcý suretinde gezinir ümitlerim,
Bir karaca usuldan boynunu eðdi.
Ben hicrana uðradým derinden…
Melek Gürses-KEFaret
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.