Tevfik Bey iyi adamdýr, hoþtur, candan konuþur
nedimesi Hayriye’ye ezelden aþýk
bitevi Ýstanbul’ludur.
Geçen de rast geldim, sordum vaziyetini
meðer göründüðü gibi keyfe kafi deðilmiþ hali vakti
günleri zehir zemberek
Hayriye’si çoktandýr hayýrlý olmamýþ pek
yutkundum
oturduk sahile yakýn bir banka
çýkardý ceketinin içinden tabaka
sarýþýný izledim cigarasýný uzun uzun
bana sarmayý unuttu, belli pek dalgýndý
uzun zamandýr dokunmamýþtý bir kulun hali yadýma
Çekti acý acý tütününden
nemliydi gözleri evvelden
dedi, ben koca devlete nazýr oldum da
þu kadýnýn nazýna alýþamadým e mi
bilirsin çeyrek asýr devirdik onunla beraber
gel gör ki ayný telden çalamadýk, kaldýk güne bihaber
çoluk çocuk sevdalandý, az kaldý torun gelecek
þu Hayriye’min edeceðine bak, cümle alem bize gülecek
Çok oldu ne þiir yazdým ona ne iki satýr bir þey
hani hatýrlarsýn, anlatmýþtým az koþmamýþtým peþinden
ne mektuplar ne þiirler yazýp, atývermiþtim penceresinden
bey babasý görmesin diye ne hallere girmiþtim
þükür mesut oldum, erdim maksadýma nihayet
ancak nasýl tahayyül edebilirdim, yýllar sonra bu da olacak
Hayriye Haným aþk bitti deyip, beni yarý yolda koyacak
Avrat dediðin elbet az dilli olmalý
ama Tevfik Bey’in iþi zor belli
Hayriye Haným mahvetmiþ Ýstanbul Beyefendisini
koca adam aðlýyor aþkýndan karþýmda
gidecekmiþ haftaya, öyle demiþ
bu yaþtan sonra kader, bunu da gösterecekmiþ
Ayrýldý Tevfik Bey, namaz saati geldi
yavaþ yavaþ çýkýverdim Süleymaniye’ye
düþündüm, ne garipti hayatýn latifesi
hiç mi hiç beklemezken, hayret ettirir sana kendisini
Ýyisi mi, namazdan sonra uðrayayým bizim Yorgo’ya
akþama haným piþirsin balýk, anlatayým ona da
Hayriye Haným dedikleri, ne çektirir imiþ kocasýna bu yaþtan sonra