Ýçten içe kaynayan kýzgýn baðrýmý yarsam;
Þu nefret tohumuna varlýðýmý haykýrsam;
Ey ateþi vatandan, mangalý bilmeyen sen;
Onda piþen duygunun, lezzetini bir bilsen;
Bir ateþ ki; sönmeyen Ýlâhi aþkla yanar,
Uzak duran akýlsýz, sýcak mevsimde donar.
O ki; Anadolu’nun topraðýndan bir tandýr,
Ýçinde piþen, kanla yoðrulmuþ bir vatandýr.
Bulanýk zihniyetler, görmez yüceliðini
Beyinsiz kafalarda, insafa kalmýþ idrâk.
Aciz dev aynasýnda görür cüceliðini
Gözlerini kör etmiþ, haçla kutsanmýþ mihrak.
Henüz doðmadý, doðmaz; alevini söndüren,
Ahdi var, dünya denen yuvarlaðý döndüren.
Asýrlardýr büsbütün haþmetiyle yanýyor,
Aklýevvel, bu erki çýrpýdan mý sanýyor?
Yetmiþiki düveli toplasan bir araya,
Aklýnýz ulaþamaz, ondaki maveraya.
Düþünseniz ya bir kez, hayâli atasý kim?
Hayraný olduðunuz masallardaki kuþun.
Hakikâti görmeyen "insanlýk hatasý" kim?
Sizin mi, yoksa yüce(!) gördüðünüz sarhoþun?
28 ocak 2013
Trabzon
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
HOŞGÖRÜ KÖYLÜ GÜZELİ LÂLE (semai) ELİF HZ. ÂSİYE OSMANLI (mesnevi) BENDEGÂN OSMANLI DESTANI (mesnevi) BÂRÂN EFGAN