Naylon Terlikli Naif

dizlerim tutmayýnca aklýma ilk gelen
direnç çiçeði olurdu diþlerindeki gülümseme
nefes alýrkenki alýþkanlýðýmdý bu aslýnda
ve aslýnda düpedüz âþýklýðýmdý hayata
hayat demek senin sokaktaki ürperiþindi
son akþam mutluluklarýna imrenerek
içini ýsýttýðýn...

çoban yýldýzý hep hem en uzak
hep hem en yakýn
yokluðun da eski yýllardan kasabalarýmdý
dut aðacýnýn altýnda toprakla karýþýk
uçlarý yýrtýk kekre anýlý
alabros saçlarýmýn perçeminden akan
çoban yýldýzý...
aklýmý baþýmdan alýrdý...
bir sokak çeþmesinden ay ýþýðý içerken
geceme çöreklenir kalýrdý
ölümlerden otlanýrdým hayatý...

acý benden þiir çaldý
ben hýrsýzlama daldým
unutulmuþ bir kahvehanede
kýrmýzý beyazlý klasik bardak altlý yaþamaya
ter kokulu bir odaya daldýðým gibi
düþlemeye uðultusunu uçurtma izleyiþimizin
gözkýrpýþlarýmýz da aklýmda
paslý kapýnýn altýnda bir akþam gölgesiydi
bir ömür kadar öptüðüm
naylon terliklerinin kokusuyla geldiðini...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: