Gitmeyi Öğrenmeye Gitmek

bu sonuncu üþümekti
yaz aydýnlýklarýndan uzak
yaprak merhametlerinde ikircikli
uykuya tutsak ikindi beklemesizliðiyle
çekilmez acýlý bir tütsüydü
rahiyasýnda soluðunun
ilk sabah tortusu...

kentin ýþýklarýna küstüm
pencerelerden bakmaya hevessiz
dumanlý ürperiþlerde adýna korkak
adým adým güzelliðini yorumlamaktým
son bakýþlarýný býraktýðým kabuslarýma
en uzun yalnýzlýðýmda dokun çiçeklerime
beni deðil yaþamý anla
seni senin için seviyorum çünkü...

kederi yýrtýk fotoðraflar gibi kaldým
kenarýnda kapalý düþüncelerinin
heyecaným çok çaresizdi bilinmezliðine
seni her görmek yeni bir hayat kurmaktý
boylarýnda unutulmuþ bir aðustosun
ayaklarýmýn tozuyla uzandýðým topraða
yabancý kalacaðým
seni bir daha göremeyeceðim için
sýrtýmý döneceðim yeryüzüne
ömrümü affetmeyeceðim...
sen benim ömürsüzlüðümsün
ömürden güzel
güzelden ömürlü...

terli akþamüstlerine benziyordun
sararmýþ çarþaflarda
uykusuzluktan öteye geçmeyen
bir yaz bekleyiþine...
ama dört mevsime de bir ilçe kadar cesur
soðukkanlý suskunluðunla
sýðýnýþým oluyordun
bütün sessizliðine düþ kurmanýn...

incir gölgeli bir yorgunluktan geldim
uzaklýðýnýn çocuk yazý aydýnlýðýna
gitmeyi öðrenmeye gidiyorum þimdi
bir keresine olsun kendimin olmak için
yanýndaki bir baþýnalýðýmdan çýkýp
bir baþýnalýðýn yanýndaki sana
seni senin için seviyorum çünkü...



kaðan iþçen...


Sosyal Medyada Paylaşın: