Haikumsular

kýþ yaðmurla silkindi
aðaçlar kýþla
toprak aðaçlarla silkindi
ben sensizlikle
yalnýzlýktan...

kýþ yaðmuruyla dokundu
yaðmur aðacýyla
aðaç topraðýyla
ben sensizliðimle
ötesine yalnýzlýðýn...

kýþ yaðmurlu
yaðmur aðaçlý
aðaç topraklý
ben sensizim
yalnýzlýksa hepimizin...

kýþ hepimizin
hepimiz kýþýn
yaðmur aðaç
ve toprak da kýþýn
kýþ da...
ben hepinizim
kimsesizlikse yalnýz benim...

uzaklar da yaðmurlu
sokaklarda çocuk yok
sevdiðim sessizlik
onu bana getir...

kimbilir kimler evlerde
hangi çocuk aðlamayý öðrendi
güldü ilk
sorularla avunurken üþümek
kimliksiz bir mutluluða aþýk oluyorum...

laciverte bakýyor güneþ
okullar kapalý
çocuklar yarýna umarsýz
ben de
lacivert de
güneþ de
okullar da
umarsýzlýk da...
temizim...
tertemiz...

gün yitikleri birikti öfkemde
grileri de soldu göðün
sensizliðe telaþ düþtü
gözlerim kapanmaya yakýn
isminle anacaðým ölümü
üzülme...

ikimizdik bu yalnýzlýkta
köy seherleri kadar içten
kapýlar açýlmaya hevesliyken
ayrýlmýþýz sanki
sözlerimizdeki incinmemiþlikten...

gece yabancýlýðýma
yýldýzlar üzüldüler mi
içerlerde umutsuzluklar hapis mi
türkü söylesem yaðmurlar sakinleþir mi
gizliden sevmek bu mu...

yanýk kokularýyla gelecek bahar
pencereler ardýna kadar açýk
sesler an kadar mý tanýdýk
sen de gelecek misin...

þarkýmýz yenik bitmeseydi
yollar büyümezdi gözünde zamanýn
karlý bir aný gibi inmezdi beklemelerin
yüreðine
gidiþin...

tadýnda býrakmadýk yolculuðu
yakýnlaþmadý da güneþ sorularýmýza
yanýtsýz bitiþlerle sonlandýk
yetiþemeden acýlarýmýza bile...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: