üþüdüðüm heykeller kadar çocuklarým oldu çoðunu eþim birkaçýný da kendim doðurdum Yokuþlar baðýrdým Ýstanbul’a asfalt denli karanlýk gecelerim oldu týrmandým -yeminle- týrmandým tüm trenleri dumanýnýn en üstündeyken bir daðý evlat edindim Ben iki ömürlü bir özne kadar yalnýzdým aynanýn hangi yaný yansýtýr ki kusursuzca susuluþumu ve ben en çok da unutulurken vardým
sayfalar toz içinde sayfalar aþk içinde dahasý sayfalar insan içinde bir sese sahip oluyor parmaklarýmdan akan bu kalemi silmek hangi cümlenin derdidir? Hangi cümle harflerden bu kadar uzak ve bu kadar sessizdir. Yazýldýkça susulan bir günahým ben
Bir bahçe doðurdu beni dokuz ay taþýmýþ parantezlerinde yapraðý tek düþümlük bir aðaç doðurdu beni ilk cemrede düþürmüþ beni aklýna Fikrimin ince bir kývrýmýndan okþadým o sabahýn tenini dudaklarý þimdiki zamandan yapýlmýþ bir kadýndý o tek o ânlarda vardým Ki ben genelde her kenarý aynalý bir zardým.
Bir yüz gözüne çöktü o göz deðilse de bakýþ enkazdý enaz görülmeyen kadardý ki görülmeyen benden de berraktý aðzý burnu olmasa da o olmayýþý ne güzeldi ihtimâl zaten bu yüzden kendime sakladýðým isimdi Her çaðrýlanda seslenilmeyen bir Yakubum ben...
Sonlu sonsuz ne varsa geçtim içinden iyiyse iyi kötüyse kötü uzaksa uzak yalanlarda doðrulandým Her yalanda ispatlanan bir gerçeðim ben
Sosyal Medyada Paylaşın:
yara terbiyecisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.