serkeþ bir mülteciden öte deðil varlýðým
avazým
neva perdesine takýlýp kaldýðýndan beri
bir yýldýz gibi lerzan
hâb-ý aþk içinde gelen gece
gibi rahvan
muktebes bir his
iþlerken yüreðimin derinlerine
ne ben olayým gülzârýna sâyeban
ne de derin gözlerin
âþiyan bana
deðil mi ki kaldým bi-çare
bilcümle düþ
elinden hâk ile yeksân
ey elif ile kâim olan
ey sevgili
ey dehrin son derviþi
ne has bir hülâsadýr
ki
sýrlanmýþ bir aþkýn
taþkýn bir tavrý varmýþ
anladým
ve
âyân olurmuþ tüm yaralar keþþafýnca
aþk, misbahý nur olana
giydirince melamet hýrkasýný
/mai/
songülsezgindoðan