duruldum
da
öyle geldim
dizin dibine
can kafesimde bir ceylan
seni düþler de öyle uyur ancak
ne vakit býraksam gözlerimi bir buluta emanet
yaðmur olur
yaþ olur
iner ak saçlarýma saðanak saðanak
bilmediðim
bilemeyeceðim bir þey söyle
kimsesizmiþ yaðmurun gözyaþlarý
aþk
bir ayrýlýþmýþ özünden sadece
ayrýlýk
bir ay tutulmasý…
bildim…
anlayacaðýn
bu gece kimliksizim
bir lahza dirilsem diyorum
göðsümde bir mezar taþý
dudaklarýmda hâlâ dudaklarýnýn izi
sýcak bir kefene
ateþten bir bûse býrakmýþ gibi…
düþlerimde keskin bir y ý l d ý z
biliyor
mimli bir þairi…
ölüm
müstehzi bir tebessümle
rahvan yaklaþýrken gün be gün
aþkýna c a n v e r e n
ben olayým
ey aþký ölümsüz kýlan hakikat
durma
kanatlan
lâl kalsýn lerzan dudaklarým
bedbin bir hüzünle yýkandým, arýndým…
sensiz düþerse topraða ellerim
v i c d a n
s ý z ýn olayým
/mai/